Szczęście w kolorze burgunda

"Szczęście nie jest kolorowym motylem, za którym musisz pobiec, jeśli chcesz go złapać. Szczęście jest jak cień: podąża za tobą nawet wtedy, gdy o nim nie myślisz." - Phil Bosmans. Każdy z nas chce być szczęśliwy i choć szczęście ma bardzo indywidualny wymiar, większość z nas postrzega je jako osiągnięcie poczucia bezpieczeństwa, spełnienie w miłości, samoakceptację i samorealizację. Sięgając po książkę Karoliny Kubilus "Szczęście w kolorze burgunda", byłam ciekawa historii kryjącej się pod tym intrygującym tytułem.

Główną bohaterką powieści jest Magda – dobiegająca czterdziestki matka dwójki nastoletnich pociech i żona wiecznie zapracowanego męża Bogusława. Kobieta jakich wiele, kursująca codziennie na trasie praca–dom. Dbająca o ciepło domowego ogniska, niedoceniana i zaniedbywana przez życiowego partnera, który nie tylko wydziela jej komplementy, ale też uważa, że instytucja małżeństwa zwalnia go z mówienia słowa "kocham". Magda dzielnie znosi swój los, nie narzeka, ale kiedy dostrzega niepokojące symptomy budzące wątpliwości co do wierności małżonka, jej życie zamienia się pasmo udręk, którego nie jest w stanie osłodzić nawet tajemniczy wielbiciel oraz dobre słowa ze strony przyjaciółek.

"Szczęście w kolorze burgunda" to opowieść o kobietach dojrzałych, które nie tylko borykają się z problemami dnia codziennego, nadmiarem kilogramów, ale też z ekspansywnymi teściami, zazdrosnymi współmałżonkami i niesfornymi dzieciakami. I choć czasem muszą toczyć nierówną walkę z telewizorem o uwagę ukochanego, nie boją się marzyć i pragnąć odrobiny szaleństwa. Potrafią cieszyć się z drobiazgów, ale też wyciągać daleko idące wnioski z paragonów, wiadomości SMS, zbiegów okoliczności i własnych dedukcji. Są typowymi przedstawicielkami płci pięknej, łaknącymi miłości i szczęścia.

 

Karolina Kubilus pisze o życiu, o sprawach codziennych i jakże nam bliskich. O małżeństwie, które z biegiem lat ewoluuje i miłości, której pierwszy żar zmienia się w uczucie dojrzałe. Porusza temat kobiecej przyjaźni, dokonywania wyborów między pragnieniami a powinnościami oraz tajemnic i niedopowiedzeń, które mogą wystawić na ciężką próbę nawet najbardziej udany związek. Pokazuje, jak niewiele trzeba, aby stracić wzajemne zaufanie i zbłądzić.

Największym atutem książki jest dopracowany portret psychologiczny głównej bohaterki. Magda jest nie tylko dobrym obserwatorem, ale ma też w sobie dużo inteligencji i dystansu do siebie. Nie boi się śmiałych i ciekawych przemyśleń oraz refleksji, które niejednokrotnie wywołują uśmiech ma twarzy czytelnika. I mimo że jest przeciętną kobietą to potrafi zrobić na odbiorcy wrażenie, a w niektórych sytuacjach wzbudza jego podziw i sympatię.

"Szczęście w kolorze burgunda" to powieść z gatunku lekkich i przyjemnych pozwalających miło spędzić czas. I choć autorka nie napisała niczego odkrywczego to przedstawiona historia pobudza czytelnika do refleksji i przemyśleń. Dodaje wiary i pozwala ufać w to, że nie wszystkie objawy kryzysu wieku średniego muszą oznaczać najgorsze. A po czterdziestce życie też może być kolorowe i pełne niespodzianek. Polecam.

Za książkę dziękuję portalowi Interia360.pl