Pociąg do piekła

Niektóre książki są jak "jajko z niespodzianką". Zwodzą czytelnika opakowaniem i opisem okładkowym pozwalając mu wysnuć wnioski, że trzyma w rękach lekką opowieść idealną na relaks po ciężkim dniu. A kiedy zagłębia się w lekturze przekonuje się, że został narażony na emocje i wrażenia jakich się nie spodziewał. Tak właśnie jest z książką Stanisława Jamana „Pociąg do piekła. Pociąg do nieba”, która okazała się niepowtarzalną podróżą w głąb ludzkiego umysłu.

Główną bohaterką publikacji jest Beata - pewna siebie, energiczna i bardzo ambitna kobieta, którą poznajemy tuż przed podróżą do Warszawy. Mocno spóźnioną przez zbyt długą popołudniową drzemkę, która sprawiła, że w ostatniej chwili zdążyła wsiąść do odjeżdżającego pociągu. Jednak po przekroczeniu progu wagonu okazało się, że niewydrukowany bilet i brak opłaty za przejazd to dopiero początek niespodzianek jakie szykuje jej los.

Ta podróż zaczęła się źle, a z każdą kolejną minutą niepewność, strach oraz poczucie, że coś jest nie tak stawały się coraz wierniejszym towarzyszem kobiety. A kiedy pojawiła się osoba mogąca udzielić odpowiedzi na nurtujące ją pytania, otrzymane informacje wzbudziły w niej jeszcze większy niepokój, wątpliwości i wzburzenie. Bo trudno pozostać obojętnym na wieść, że jedzie się pociągiem zmierzającym do piekła, mimo że informacje dostarczane przez zmysły świadczą, że to wcale nie jest żart.

Autor zabiera czytelnika w metafizyczną podróż z pogranicza iluzji i snu. Pozwala mu być świadkiem chaosu, jaki wkradł się w poukładany świat Beaty. Kobieta pokonuje długą drogę, na której musi mierzyć się nie tylko ze wspomnieniami i bliskimi jej osobami, ale też z nowymi wydarzeniami i obcymi jej ludźmi. I choć przez cały czas towarzyszy jej dezorientacja, z czasem wszystkie elementy układają się tworząc spójną całość.

„Pociąg do piekła. Pociąg do nieba” to opowieść balansująca na pograniczu koszmarów i marzeń sennych, urojeń oraz fantazji. Zawierająca elementy symboliczne i zmuszająca czytelnika do odkrywania znaczeń i przesłań zawartych między wierszami. Pobudzająca do refleksji i zadawania pytań, na które nie ma prostych ani jednoznacznych odpowiedzi.

Publikacja Stanisława Jamana jest krótka, ale bardzo treściwa – autorowi wystarczyło 65 stron, aby zrobić na odbiorcy wrażenie i pobudzić go do odpowiednich wniosków. Niejednoznaczna, ponieważ każdy czytelnik przez pryzmat własnych doświadczeń i posiadanej wiedzy może odbierać ją w inny sposób. Niesztampowa, zawiła i nie dla wszystkich. Ale dla tej garstki nielicznych, którzy mają odwagę wejść do wnętrza ludzkiego umysłu, ta lektura będzie ciekawym doświadczeniem.

Cytat: "To już nie była fikcja. Obrazy nie różniły się niczym od poprzednich scen, a jednak Beata czuła., że to rzeczywistość"

Ze strony Wydawnictwa:

Beata to pewna siebie, zdecydowana i energiczna osoba z wypracowanym systemem wartości i dużymi ambicjami. Jak każdy człowiek pragnęła przeżyć swoje życie jak najlepiej. Jednak jedna podróż i jedna rozmowa wystarczyły, aby zachwiać jej poczuciem wartości i udowodnić, że wobec siły przeznaczenia wola ludzka jest jak mizerna trawka w starciu z huraganem. W świat Beaty wkradł się chaos, a każdy element otoczenia zaczął żyć swoim życiem, wcale nie prosząc o zgodę. A może ten bałagan to właśnie przeznaczenie niosące ukojenie dla zmęczonego umysłu?

 

Tytuł: Pociąg do piekła. Pociąg do nieba

Autor: Stanisław Jaman

Wydawnictwo: Novae Res

Liczba stron:65

Data wydania: 2014-10

link do książki: 

 Za książkę dziękuję  wydawnictwu Novae Res