Publicystyka ostra jak brzytwa
Degeneracja mediów III RP, zwłaszcza tzw. całodobowych programów
informacyjno–publicystycznych w telewizji i radiu, sięgnęła szczytu. To
już w ogóle nie jest dziennikarstwo. To jest, jak ktoś celnie ujął,
„przemysł przykrywkowy”, którego pracownicy, czy to z głupoty i
niekompetencji, czy z partyjnego zaangażowania, czy po prostu z powodu
swej sprzedajności, zamiast informować opinię publiczną odwracają jej
uwagę od spraw ważnych.
PREMIERA 30.01.2015
Zestaw …. felietonów ostrych jak brzytwa.
Ziemkiewicz w swoim nie znającym kompromisów stylu rozprawia się ze wszystkim i ze wszystkimi. Analizuje, krytykuje i wkłada przysłowiowy kij w mrowisko.
W tych tekstach jest Rafał A. Ziemkiewicz w swojej najlepszej publicystycznej odsłonie.
To niezwykły komentarz rzeczywistości, która nas samych otacza, ale też niepokoi, denerwuje i rozczarowuje.
To książka, wreszcie, w której każdy z nas znajdzie coś dla siebie, a niejednokrotnie złapiemy się na tym, że „ten facet pisze dokładnie to, co myślę”.
Rafał A. Ziemkiewicz
Mało jest w Polsce tak błyskotliwych i barwnych postaci. Rafał A. Ziemkiewicz to niepokorny dziennikarz, który od 30 lat funkcjonuje w mediach jako autor felietonów i książek publicystycznych, ale także jako twórca powieści i opowiadań.
Ukończył Uniwersytet Warszawski. Karierę publicysty rozpoczął jako felietonista Najwyższego CZASu!. Pracował też jako dziennikarz i publicysta radiowy i telewizyjny. W 1995 został stypendystą National Forum Foundation. Pracował w krajowym biurze kongresowym amerykańskiej Partii Republikańskiej i wydziale prasowym jej stanowych struktur w Seattle.
Od 2013 roku związany z Telewizją Republika i poczytnym tygodnikiem Do Rzeczy.
Laureat Nagrody im. Janusza Zajdla i innych wyróżnień przyznawanych w plebiscytach czytelników fantastyki oraz Nagrody Kisiela za rok 2001, największą popularność zdobył sobie publicystycznymi książkami o meandrach naszej polityki i transformacji ustrojowej: Polactwo, Michnikowszczyzna. Zapis choroby, Czas wrzeszczących staruszków oraz Myśli nowoczesnego endeka. Ostatnio szerokim echem wśród historyków i komentatorów odbiła się książka Jakie piękne samobójstwo, czyli historyczna narracja na temat powodów, dla których na przestrzeni dziejów nasze bohaterstwo obracało się przeciw
Felietony, to chyba nie moja bajka
OdpowiedzUsuńNie czytałam jeszcze książki tego typu, ale zawsze musi być ten pierwszy raz ;)
OdpowiedzUsuńJakoś nie jestem zbyt wielką fanką felietonów, więc chyba jednak nie dla mnie ;)
OdpowiedzUsuńCzekam na premierę
OdpowiedzUsuń