Nie ma nieba

Jolanta Kosowska skradła moje serce powieścią „Niepamięć", a każde kolejne spotkanie z jej piórem było dla mnie fascynującym doświadczeniem. Sięgając po najnowszą powieść autorki o intrygującym tytule „Nie ma nieba” nie wiedziałam, że nadchodzi bardzo trudny okres w moim życiu, a książka nie tylko przyniesie mi ukojenie, ale również pomoże mi zmierzyć się z bólem i przykrymi emocjami.

 

Głównym bohaterem powieści jest młody lekarz szaleńczo zakochany w koleżance ze studiów – Małgorzacie, która mimo jasnej deklaracji uczuć stanęła przed ołtarzem z innym. Ten cios był dla Macieja niczym nokaut i sprawił, że mężczyzna postanowił szukać zapomnienia i szczęścia z dala od domu. Jednak praca, która miała być lekarstwem na złamane serce okazała źle dobranym antidotum i po kilkunastu miesiącach ceniony i uwielbiany przez pacjentów doktor porzuca praktykę lekarską by rozpocząć karierę zawodową w biurze podróży. Ale czy zatrzaskując drzwi do przeszłości i uciekając od problemów można zacząć nowe życie i liczyć, że wszystko samo się poukłada? A może decyzja młodzieńca wcale nie była aktem dezercji, lecz przemyślanym i podyktowanym zdrowym rozsądkiem posunięciem?

Autorka zabiera czytelnika do świata mężczyzny, który pokonał kilka życiowych zakrętów i stawia go na rozstaju dróg zmuszając do konfrontacji z własnymi demonami, uczuciami i przeszłością. W jego życiu znów pojawia się Małgorzata, ale czy Maciej znajdzie w sobie siłę by zmierzyć się z prawdą, przed którą kilka lat temu uciekł i czy nie jest za późno by przyznać się do błędów i uzyskać przebaczenie?

Podobnie jak w poprzednich książkach autorki akcja powieści osadzona jest w środowisku medycznym, a jej bohaterami są lekarze u progu kariery zawodowej mierzący się prócz problemów dnia codziennego z trudną pracą, która zaczyna determinować ich życie. Mają wiedzę, zapał, ale szybko przekonują się, że na niektóre sytuacje nawet najlepszy profesor czy podręcznik nie jest w stanie przygotować studenta.

„Nie ma nieba” to wielowymiarowa opowieść o miłości, poświęceniu, popełnianiu błędów, dokonywaniu trudnych wyborów i o skomplikowanych relacjach międzyludzkich. Dotykająca bardzo delikatnej materii i pokazująca, że w medycynie nigdy dwa dodać dwa nie jest dokładnie cztery. Podejmująca temat śmierci, moralnych dylematów, przed którymi lekarze stają każdego dnia. Uświadamia, że zarówno nadmiar empatii jak i obojętności w tym zawodzie może być zgubny, a wypracowanie złotego środka mimo lat praktyki nie zawsze jest możliwe. Ale przede wszystkim to historia miłości, której napisania nie powstydziłoby się samo życie. O dziewczynie i chłopaku, którzy zagubili się w walce o ludzkie życie i przegrali z niedopowiedzeniami, źle pojmowaną dumą oraz brakiem asertywności.

Pisarka nie tylko jest mistrzynią w malowaniu plastycznych obrazów, które pobudzały wyobraźnię czytelnika podczas lektury „Niepamięci” czy „Deja vu”, ale też potrafi budować portrety psychologiczne wykreowanych bohaterów od początku do końca. Pokazuje kulisy zawodu lekarza i piętno jakie się z nim wiąże. My, pacjenci przyjmujemy do wiadomości diagnozy, pytamy o rokowania, w niektórych przypadkach mamy nadzieję na cud, ale niewielu z nas przyszło na myśl, co czuje lekarz muszący powiedzieć choremu, że nie może mu pomóc, albo dlaczego ucieka w zawiłą terminologię, kiedy wszystkie informacje można zawrzeć w jednym słowie.

Jolanta Kosowska czerpie z życia, pewnie po części z własnego doświadczenia, dlatego w jej powieści nie czuć nuty fałszu czy zakłamania. Nazywa rzeczy po imieniu, a rozkładając podejmowane zagadnienie na przysłowiowe atomy pozwala zgłębić je w sposób kompletny. Naraża czytelnika na sprzeczne uczucia i wywołuje w nim pewien rodzaj buntu przeciwko postępowaniu bohaterów, jednocześnie przypominając, że każdy ma prawo do własnych decyzji, a standardowe rozwiązania nie muszą sprawdzać się w każdym przypadku.

Dla mnie przygoda z książką była niepowtarzalnym doświadczeniem. Na kartach powieści znalazłam odpowiedzi na wiele nurtujących mnie pytań, a momentami czułam, że autorka czyta we mnie jak w otwartej księdze. Nie łatwo jest pogodzić się z odchodzeniem bliskiej osoby, ale dzięki tej historii zrozumiałam, że mój bunt, targowanie się z Panem Bogiem, a potem akceptacja jest czymś naturalnym. Pani Jola musi być wspaniałym lekarzem i wnikliwym obserwatorem, gdyż przejrzała swoich kolegów po fachu, pacjentów i ich rodziny na wylot, a swoją wiedzę wplotła w fikcję literacką tworząc fascynującą opowieść, która dla jednych będzie przyjemną rozrywką, dla drugich cenną lekcją, a innym doda otuchy, nadziei i pomoże przetrwać trudne chwile.

Jeżeli chcecie dowiedzieć się dlaczego Maciej zrezygnował z pracy w zawodzie, a Małgorzata stanęła przed ołtarzem z innym i jesteście ciekawi jak wygląda druga strona medycznego medalu, a jednocześnie nie boicie się obcowania ze śmiertelnie chorymi ludźmi, to ta lektura jest dla was. Myślę również, że gdyby oddziały szpitalne i przychodnie zaopatrzyły się w egzemplarz książki relacje lekarz – pacjent stałyby się łatwiejsze i może nie tylko chorzy ujrzeliby za białym kitlem drugiego człowieka, który nie jest wyłącznie maszyną do stawiania diagnoz i wypisywania recept.

Tytuł: Nie ma nieba

Autor: Jolanta Kosowska

Wydawnictwo: Novae Res

Liczba stron:335

Data wydania: 2015-08-06

link do książki:
Strona autorki: http://www.jolantakosowska.pl/
Za książkę dziękuję autorce oraz  wydawnictwu Novae Res